Wczoraj, zgodnie ze starą polską tradycją zakończyliśmy świętowanie Bożego Narodzenia. Na długie miesiące przestajemy śpiewać kolędy, w domach i kościołach rozbieramy choinki i świąteczne dekoracje. W naszej rzeszowskiej bazylice żegnamy się dzisiaj z szopką, która przez kilka tygodni gromadziła wiernych, wśród których najwięcej było dzieci.

Urządzanie szopek ma długą tradycję. Sięga ona czasów św. Franciszka z Asyżu, który pierwszą szopkę urządził w 1223 r. w wiosce Greccio koło Rieti, we Włoszech. Ten piękny franciszkański zwyczaj przyjął się na całym świecie, a dzisiaj trudno wyobrazić sobie, aby w jakimkolwiek kościele w czasie Bożego Narodzenia zabrakło betlejemskiego żłóbka z małym Jezuskiem, Maryją i Józefem, w otoczeniu pasterzy, królów i zwierząt.

Tradycja ta jest szczególnie bogata w kościołach, których stróżami są Synowie św. Franciszka. W naszej bazylice pielęgnuje ją br. Mateusz Miklos, który jest odpowiedzialny za urządzanie szopki. Prace zaczynają się tuż po uroczystości Niepokalanego Poczęcia i trwają około tygodnia. Nad przygotowaniem całości pracuje kilka osób. Brat Mateusz stara się, aby co roku wprowadzić w szopce nowe elementy i postacie. Uważni obserwatorzy zauważyli w tym roku kilka ruchomych figurek, jak choćby kowala podkuwającego osła, rybaka łowiącego ryby, szewca, czy kobietę mielącą na żarnach. Brat obiecuje, że następna szopka będzie wzbogacona o nowe elementy i zdradza, że już udało się zakupić figurkę drwala. Specyfiką bernardyńskiej szopki w Rzeszowie jest też zmiana figurki Dzieciątka Jezus od uroczystości Objawienia Pańskiego. Najpierw jest to figurka niemowlęcia, a potem Jezusa zasiadającego na tronie.

Zdjęcia: o. Wiktor P. Tokarski OFM